Straten lopen. In het Indonesisch is het woord voor ‘lopen’ en voor ‘straat’ hetzelfde, jalan, dat weer van laan komt, dat via het Griekse ‘elaúnein’ weer van voortdrijven zou komen. En omdat straten lopen zien we ze haast als rivieren die door het landschap gaan, even natuurlijk. Maar achter elke straat zit een plan. De bestrating brengt ons de bewoonde wereld. ‘De mensen die als eersten een weg tussen twee plaatsen aanlegden, leverden een van de grootste menselijke prestaties,’ meende Georg Simmel (1858-1918). Alleen via deze culturele omweg kunnen twee punten als van nature worden verbonden. Als was het natuur. Want geen enkele straat loopt zomaar. En geen enkele stad groeit vanzelf. Ook al worden de stenen gebakken in de zon met klei uit de rivier.

Filosofie is hetzelfde anders zien. Coen Simon en Bianca Sistermans kijken nog eens goed in woord en beeld.