Maaike Merckens Bekkers en Sabine Wassenberg runnen samen Wonder-Why, een organisatie met als doelstelling om het filosoferen met kinderen en jongeren te stimuleren. Iedere maand leggen zij een thema voor aan de klas. Deze maand: typisch Nederlands?
‘Stel je voor dat ik Japans wil worden. Kan dat?’
Wat een rare vraag, zie ik ze denken.
‘Ik emigreer naar Japan, draag kimono’s, spreek alleen nog Japans. Verbreek alle banden met Nederland en krijg Japanse vrienden.’ Ik kijk ze vragend aan.
‘Nee, dan bent u niet Japans, juf, want u heeft geen spleetogen.’
‘Moet het uiterlijk ook aangepast worden?’ vraag ik.
‘Nee u bent gewoon nooit Japans, want uw bloed is niet Japans’, beslist Hannah.
‘Oh, maar staat dan in mijn bloed welke cultuur ik heb?’
‘Nee, maar je cultuur is die van je vader en je moeder!’ roept Zehneb.
Hmmm. Hier vermoed ik een filosofisch knelpunt. ‘Okee’, zeg ik, ‘dus stel je ouders komen uit Marokko en jij bent in Nederland geboren. Wat ben jij dan?’
‘Marokkaans.’ Vooruit.
‘Maar stel nu, dat jij ook kinderen krijgt in Nederland, wat zijn zij dan?’ Sommigen voelen het probleem al. ‘Ook Marokkaans’, houdt iemand stug vol.
‘Het is een gevoel…’ oppert Michael. ‘Als je je thuisvoelt’, mompelt Karim.
Is je cultuur dan een gevoel? Peter: ‘Ik denk dat als je meer typisch Nederlandse dingen gaat doen, dat je dan meer en meer Nederlands voelt en bent. Dus het hangt ervan af.’ Daar kan de klas wel in meegaan.
Typisch Nederlandse dingen. Daar heb ik een leuk filmpje over! Ik laat ze ‘Turk proeft Nederlandse cultuur’ zien, waarin een bekende rapper een grappige inburgeringstoets doet en allemaal ‘typisch Nederlandse’ dingen moet doen. Hilarisch. Kaas maken, haring eten, op een tractor rijden, tulpen, klederdracht en klompen…
‘Is dat typisch Nederlands allemaal?’ Ja.
‘Maar ik heb nog nooit klompen aangehad. Ben ik dan niet Nederlands?’
Ze moeten een beetje lachen. ‘Nee, juf, dat maakt niet uit’, zegt Mo geruststellend. ‘Het zijn gewoon dingen die je alleen maar in Nederland kan doen. Maar niemand draagt nu nog klompen. Die zijn nu meer zoals de Eiffeltoren: typisch Parijs.’
‘Wat is dan wél de Nederlandse cultuur?’
‘Hangt ervan af’, zegt Peter weer. ‘Wat eet u? En wat voor muziek luistert u?’
‘Ik eet wel eens Turkse pizza. Italiaans ijs. En ik luister naar Amerikaanse muziek.’
Dit artikel is exclusief voor abonnees
Dit artikel op Filosofie.nl is alleen toegankelijk voor abonnees. Met liefde en zorg werken wij iedere dag weer aan de beste verhalen over filosofie. Steun ons door lid te worden voor maar €4,99 per maand.
Log in om als abonnee direct verder te kunnen lezen of sluit een abonnement af.
