Elke Wiss is praktisch filosoof en stelt hier elke maand vragen bij stellige uitspraken die ze tegenkomt.
Een tijdje geleden was ik op een braderie. Zo’n ouderwetse, met kramen met luifels en overal de geur van stroopwafels. Een kraam met gereedschap, een kraam met dertig soorten jam, een bloemenman, en een kraam met handgemaakte kaarsen en ander decoratiefs. Ik stond bij een kraampje met kleding te snuffelen, trok een shirtje uit een rek, hield het voor mijn borst en vroeg mijn lief of het me stond. ‘Als je straks 75 bent en door wilt gaan voor verlepte hippie: ja, dan wel,’ was zijn reactie. Het kan maar duidelijk zijn.
Een aantal dames had zich omgedraaid. Hij had het zo hard gezegd dat het hoorbaar was voor praktisch iedere bezoeker van het betreffende kraampje. ‘Van mij had-ie een stoot voor z’n hoofd gekregen,’ zei een van de dames. ‘Zozo, gezellig middagje braderie,’ grijnsde een ander. ‘Mijn vent zou het ook kunnen zeggen,’ zei een derde. Mijn lief keek een beetje beteuterd, betrapt wellicht.
Ik begon te gniffelen. De dames ook.
Waar we drie minuten eerder nog anoniem scharrelende braderiebezoekers waren, werden er nu blikken van herkenning gewisseld. Twinkelende ogen, een samenzweerderig kijken, een bevestigend opgetrokken wenkbrauw.
Soms, op zo’n klein alledaags moment, bij een kassa, bushokje of op een station, of in een grote groep mensen waarin er één persoon is die toevallig op dat moment naar hetzelfde tafereel kijkt als ik met wie ik een stille blik van verstandhouding wissel, voel ik me gezien.
In een interview in de Volkskrant beweerde Connie Palmen dat je alleen in de liefde echt gekend wordt. Maar wanneer word je ‘echt gekend’? ‘Alleen in de liefde’ impliceert dat je in vriendschappen en door onbekenden niet ‘echt gekend’ wordt. En ja, mijn partner kent me door en door, maar wat houdt dat kennen in? En is dat een positief verschijnsel, dat door en door gekend worden? Moet je elkaar door en door kennen om ‘echt’ gekend te worden?
Is de liefde nodig om gekend te worden? Of kan er op zo’n alledaagse braderie, tussen onbekenden, ook sprake zijn van een zeker soort liefde? En daarmee een bepaalde vorm van ‘echt gekend worden’?
Ik weet het niet. Ik weet wel dat ik me op dat moment gekend voelde, daar tussen de broeken met olifantenprints en verlepte hippieshirtjes. Echt.
