‘Ik trek het niet meer. Er is iets gebroken in mij. Dit komt gewoon niet meer goed.’
De lezersbrief van Daniëlla uit B. liet me niet onberoerd. Ze had het over Gaza, Oekraïne, Trump, het klimaat… het werd haar allemaal te machtig. Ik zocht naar woorden, ik zoek ze nog steeds.
Als een wereld wankelt, als een tijdperk strompelt, als de aarde hapert, loop dan niet weg van het verdriet dat je voelt. Het is de liefde voor het leven die zich ontvouwt.
Verdriet is late liefde. Alsof we nu pas weten, hoezeer we om de wereld geven.
Even tussendoor …
Meer columns lezen van de Denker der Nederlanden? Schrijf je in voor de gratis nieuwsbrief:
Wanhoop is hartstocht voor gevorderden. Zoek hem niet op, steek hem niet weg, maak hem niet groter, kneed hem niet kleiner. Kijk naar je wanhoop met de blik van een smid: vol mededogen en ontzag voor de kracht van het vuur.
Hamer de wanhoop. Drijf de woede eruit. Maak hem zuiver, maak hem puur tot hij gloeit van liefde en in het duister brult als hij de wereld weer drinkt.
Het zijn verwoestende tijden, Daniëlla, en er is geen andere troost dan ons verdriet. Hoop kan ik je niet geven. Maar weet dat de wereld met je weent.
Wat drukt op jouw gemoed? Leg het voor aan Denker der Nederlanden David Van Reybrouck met een e-mail aan denker@denkerdernederlanden.nl.
