De jonge Duitse bestsellerfilosoof houdt in Waarom we vrij zijn als we denken een pleidooi voor de menselijke vrijheid. Hij gaat op zoek naar onze echte identiteit, en doet dat met veel humor en vaart.

In Waarom we vrij zijn als we denken gaat Gabriel op zoek naar onze persoonlijke identiteit. Welke eenheid verbergt zich achter onze zintuiglijke indrukken, emoties en ideeën? Volgens Gabriel is ons handelen niet te herleiden tot neurale processen, maar ook niet tot een goddelijke orde of een andere vorm van ideologie. De mens baseert zijn handelen namelijk niet op oorzaken, maar op redenen. Waarom we vrij zijn als we denken is een toegankelijk boek, met humor en vaart geschreven. Zo legt Gabriel het werk van Duitse filosofen zoals Fichte, Schelling en Hegel zeer helder uit, vaak aan de hand van populaire televisieseries als The Walking Dead en Fargo.

Recensies

Recensie: Ik ben niet mijn brein, vindt Markus Gabriel, Duitslands jongste filosofieprofessor ooit. Hij neemt het in een flitsend betoog op voor de menselijke geest. 
En hij vertelt een paar grappen waar hij bij het ontbijt met zijn vrouw om lacht. Hé, weet je wat neurowetenschappers hebben ontdekt? Mensen met een voorkeur voor rode wijn blijken in een restaurant rode wijn te bestellen.’ Met dit soort grappen vermaakt de Duitse filosoof Markus Gabriel zijn vrouw regelmatig tijdens het ontbijt, vertelt hij gniffelend. Hij wil maar zeggen: ondanks de pretentie van de neurowetenschappen zijn de inzichten die ze opleveren nogal eens triviaal. Gabriel moet ook voor zijn vrouw een onstuitbare wervelwind zijn: hij praat snel en enthousiast, reageert gevat, springt van het ene onderwerp naar het andere — zonder de rode draad van zijn betoog te verliezen. En die rode draad is zijn pleidooi voor de realiteit van het menselijke bewustzijn en zijn verdediging van onze vrije wil. ‘We zijn vrij omdat we levende wezens met een geest zijn’, aldus Gabriel — die in april kort Amsterdam aandeed vanwege de verschijning van zijn boek Waarom we vrij zijn als we denken. Lees een interview met Markus Gabriel