Leven is stuntelen: we knoeien koffie over onze laptop, struikelen over de mat, of vergeten de tekst van een belangrijke presentatie. Maar mag dat nog wel, in een samenleving waarin perfectie de norm is? In dit nummer bespreekt schrijver Maurice van Turnhout hoe stuntelen alleen nog is toegestaan als het uiteindelijk bijdraagt tot succes. Filosoof Leon Heuts gaat vanuit die analyse verder: we mogen niet meer stuntelig zijn, maar moeten perfect en niet te naïef zijn. En daarmee gaat volgens hem iets essentieels verloren. Ruimte voor stunteligheid is juist wat de samenleving menselijk maakt.