De van oorsprong Tsjechische mediafilosoof Vilem Flusser (1920-1991) wordt wel beschouwd als een van de belangrijkste mediafilosofen van de laat-twintigste eeuw. Zijn werk is in Nederland echter relatief onbekend, al verschijnt het de laatste decennia in tal van Duits- en Engelstalige (her)uitgaven. De aarzelende receptie van Flussers gedachtegoed heeft  wellicht  te maken  met zijn essayistische stijl van schrijven, die zijn niet-academische levensloop reflecteert. Flusser  studeert een jaar filosofie in Praag, vlucht als jood vanwege de oprukkende nazi’s in 1939 met zijn toekomstige vrouw naar Londen en emigreert een jaar daarop met zijn schoonfamilie naar Brazilië. In Brazilië verdient hij overdag de kost voor zijn gezin, onder  meer als eigenaar van een kleine  radiofabriek. ’s Avonds en vooral ’s nachts studeert hij op eigen  houtje  filosofie. In de jaren zestig is hij docent  en hoogleraar communicatiestudies aan de universiteit van Sao Paulo,  maar begin jaren zeventig geeft  hij zijn universitaire loopbaan op en keert hij terug  naar Europa, waar hij in lezingen en teksten zijn visie op de menselijke communicatie verder ontwikkelt. Als Flusser  in 1991 bij een auto-ongeluk om het leven komt, is hij inmiddels een veelgevraagd spreker op seminars en congressen, niet in de laatste plaats omdat  hij zijn tijd ver vooruit was.