De van oorsprong Tsjechische mediafilosoof Vilem Flusser (1920-1991) wordt wel beschouwd als een van de belangrijkste mediafilosofen van de laat-twintigste eeuw. Zijn werk is in Nederland echter relatief onbekend, al verschijnt het de laatste decennia in tal van Duits- en Engelstalige (her)uitgaven. De aarzelende receptie van Flussers gedachtegoed heeft wellicht te maken met zijn essayistische stijl van schrijven, die zijn niet-academische levensloop reflecteert. Flusser studeert een jaar filosofie in Praag, vlucht als jood vanwege de oprukkende nazi’s in 1939 met zijn toekomstige vrouw naar Londen en emigreert een jaar daarop met zijn schoonfamilie naar Brazilië. In Brazilië verdient hij overdag de kost voor zijn gezin, onder meer als eigenaar van een kleine radiofabriek. ’s Avonds en vooral ’s nachts studeert hij op eigen houtje filosofie. In de jaren zestig is hij docent en hoogleraar communicatiestudies aan de universiteit van Sao Paulo, maar begin jaren zeventig geeft hij zijn universitaire loopbaan op en keert hij terug naar Europa, waar hij in lezingen en teksten zijn visie op de menselijke communicatie verder ontwikkelt. Als Flusser in 1991 bij een auto-ongeluk om het leven komt, is hij inmiddels een veelgevraagd spreker op seminars en congressen, niet in de laatste plaats omdat hij zijn tijd ver vooruit was.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
