Wat bedoelen we eigenlijk met de uitdrukking ‘de waarheid spreken’? De film Rashomon, een klassieker van de Japanse cineast Akira Kurosawa, wil ons over deze vraag aan het denken zetten. Misschien is het daarom ook zo’n lastig te interpreteren film. Aanvankelijk lijkt de plot helemaal niet zo onduidelijk. Er is een overval gepleegd, er is een vrouw verkracht en er is een samoerai vermoord. We zien in eerste instantie de getuigenissen van een houthakker, die het lijk heeft gevonden en een priester, die de samoerai en zijn vrouw eerder die dag nog gezien heeft. De waarheidsproblematiek komt pas aan bod wanneer we achtereen- volgens de getuigenissen van de bandiet, de vrouw en (via een medium) de vermoorde samoerai te zien krijgen. Deze getuigenissen zijn onderling tegenstrijdig en bovendien werpen ze (met name de getuigenis van de samoerai) een kwaad daglicht op de getuigenis van de houthakker, die zich genoodzaakt ziet zijn verklaring te herzien.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
