Het is onmogelijk om de relatie tussen democratie en ressentiment adequaat te analyseren zonder het kapitalisme ter sprake te brengen. Zo is het ressentiment dat de laatste jaren de kop opsteekt voor een groot deel het gevolg van de gestaag afgenomen mogelijkheden om het kapitalisme op een democratische wijze in goede banen te leiden. Tegenwoordig betreft ressentiment zowel de toegenomen sociaaleconomische ongelijkheid als de relatie tussen politici en burgers. De groeiende kloof tussen rijk en arm zorgt voor veel wrok. Een substantieel deel van de armen is woedend over de hebzucht van de rijken. De groei van het ressentiment is ook het resultaat van het gevoel van burgers niet of in onvoldoende mate door politici gerepresenteerd te worden.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
Dit artikel op Filosofie.nl is alleen toegankelijk voor abonnees. Met liefde en zorg werken wij iedere dag weer aan de beste verhalen over filosofie. Steun ons door lid te worden voor maar €4,99 per maand.
Log in om als abonnee direct verder te kunnen lezen of sluit een abonnement af.
