In de vorige bijdragen is terecht gewezen op het problematische karakter van het populisme, en inzonderheid op de bedreiging die ervan uitgaat voor de democratie. Aan deze kritische bedenkingen willen we hier generlei afbreuk doen. Toch is het nuttig onder ogen te zien dat het populisme ook een spiegel is van de democratie, in de zin dat het bepaalde kwetsbare aspecten van de democratie uitvergroot die vaak miskend worden. Meer specifiek wijst het populisme op de elitevorming binnen de democratie, en de daarmee verbonden mogelijkheid van een diepgaande ‘vervreemding’ tussen die elite en het volk. De spiegel van het populisme confronteert de democratie in die zin met een beeld van zichzelf waarin ze haar eigen kwetsbaarheid kan ontdekken.